Τα κέρδη των ιδιωτικών μαιευτικών κλινικών έχουν αυξηθεί μέσα στην τελευταία πενταετία πάνω από 230%!
Βάλτε αυτό το γεγονός δίπλα στις τραγικές μορφές των γονιών που έχασαν τα βρέφη τους λόγω “έλλειψης υποδομών” σε ιδιωτικά μαιευτήρια, που εντέχνως καταλήγουν στην “αργοπορία του ΕΚΑΒ” ως αιτία θανάτου και έχετε την παρανοϊκή πραγματικότητα της Βιομηχανίας των γεννήσεων στη χώρα.
230% αύξηση κερδών που κανείς δεν αγγίζει. Χρηματιστήριο, Σουΐτες τοκετού, ευημερία. Από την άλλη, μεταφορά νεκρών νεογνών με κούριερ, κατεστραμμένες οικογένειες που με τη βοήθεια των “έμπιστων” γιατρών τους καταλογίζουν ευθύνες στην κρατική μηχανή, χωρίς να αναρωτιόνται ΓΙΑΤΙ πληρώνουν τα υπέρογκα ποσά σε ιδιώτες, όταν σε περίπτωση επιπλοκής το νεογνό θα πρέπει να μεταφερθεί σε ΔΗΜΟΣΙΟ νοσοκομείο για νοσηλεία.
Δεν είναι λίγοι οι γονείς που ακούγοντας τη συγκεκριμένη… προσφορά αγανάκτησαν. Μίλησαν για «καινούργια κόλπα-έσοδα των γιατρών των ιδιωτικών μαιευτηρίων με επίσημες μίζες ακόμη και από ασφάλειες νεογέννητων» και αναρωτήθηκαν: «Από πού θα φυλαχτούμε;». Και δεν έχουν άδικο… Το κόστος του φυσιολογικού τοκετού σε ιδιωτικό μαιευτήριο ξεκινά από 2.000 ευρώ, αν η αμοιβή του γιατρού δεν ξεπεράσει τα… 500 ευρώ και η γυναίκα δεν κάνει επισκληρίδιο αναισθησία. Το ποσόν ανεβαίνει αν η γυναίκα γεννήσει με καισαρική τομή ή νοσηλευθεί σε τρίκλινο, δίκλινο ή μονόκλινο θάλαμο
Βάλτε αυτό το γεγονός δίπλα στις τραγικές μορφές των γονιών που έχασαν τα βρέφη τους λόγω “έλλειψης υποδομών” σε ιδιωτικά μαιευτήρια, που εντέχνως καταλήγουν στην “αργοπορία του ΕΚΑΒ” ως αιτία θανάτου και έχετε την παρανοϊκή πραγματικότητα της Βιομηχανίας των γεννήσεων στη χώρα.
230% αύξηση κερδών που κανείς δεν αγγίζει. Χρηματιστήριο, Σουΐτες τοκετού, ευημερία. Από την άλλη, μεταφορά νεκρών νεογνών με κούριερ, κατεστραμμένες οικογένειες που με τη βοήθεια των “έμπιστων” γιατρών τους καταλογίζουν ευθύνες στην κρατική μηχανή, χωρίς να αναρωτιόνται ΓΙΑΤΙ πληρώνουν τα υπέρογκα ποσά σε ιδιώτες, όταν σε περίπτωση επιπλοκής το νεογνό θα πρέπει να μεταφερθεί σε ΔΗΜΟΣΙΟ νοσοκομείο για νοσηλεία.
Βαρύτατες (όπως πάντα) οι ευθύνες του κράτους, διότι εντέλει με ποιά κριτήρια δίδονται οι άδειες λειτουργίας στα ιδιωτικά μαιευτήρια; Με κριτήρια ξενοδοχειακού συγκροτήματος; Αν ναι, τότε ας αναλάβει ο ΕΟΤ την αδειοδότηση και εμείς να γεννάμε στο Hilton ή στη θαλπωρή του σπιτιού μας με τη μαμή. Οι ευθύνες όμως του ΕΚΑΒ στις συγκεκριμένες περιπτώσεις είναι άλλοθι κερδοσκοπίας και ανικανότητας. Το κράτος (ή άλλοι φορείς) αναγκάζεται να δαπανεί τεράστια ποσά με κύριο ρόλο την ύπαρξη ειδικών οχημάτων διακομιδής νεογνών από ιδιωτικά μαιευτήρια σε δημόσια νοσοκομεία (!).
Στην Αθήνα υπάρχουν δυο κινητές μονάδες νεογνών. Η μία έχει ως έδρα το νοσοκομείο παίδων Αγία Σοφία και η άλλη τη κεντρική υπηρεσία τουEKAB. Έχουν ως αντικείμενο τις διακομιδές νεογνών από ιδιωτικά μαιευτήρια προς τα νοσοκομεία παίδων καθώς και προς τις μονάδες προώρων των δημοσίων μαιευτηρίων.Είναι μάρκας MERCEDES και στον εξοπλισμό τους διαθέτουν φορείο με θερμοκοιτίδα. Επανδρώνονται από δύο διασώστες και έναν ιατρό. Τα οχήματα αυτά έχουν δοθεί προς χρήση στο EKAB από το σύλλογο Το χαμόγελο του παιδιού.
Ενώ η απλούστατη συνθήκη λειτουργίας θα έπρεπε να είναι τουλάχιστον η ύπαρξη πλήρους υποδομής αντιμετώπισης προβλημάτων τοκετού σε συνδυασμό βέβαια με κινητές, κατάλληλα εξοπλισμένες μονάδες. Η απληστία σε όλο της το μεγαλείο.
Ο τοκετός ως “ασθένεια”
Το marketing αυτής της βιομηχανίας έχει έναν πυλώνα: Την εμφάνιση της γέννας που είναι μια απολύτως φυσική διαδικασία, ως ασθένεια. Ως γνωστό, στην ασθένεια ο πολίτης είναι ανυπεράσπιστος και δεν υπολογίζει κόστος προκειμένου να τελεσφορήσει η όποια ιατρική διαδικασία. Επιπλέον είναι αδύναμος να ελέγξει την αξία της “υπηρεσίας” που λαμβάνει εκτός αν είναι ο ίδιος ειδικός. Ποιό ζευγάρι όμως θα σκεφθεί το κόστος όταν ακούσει το κλισέ “οι παλμοί του εμβρύου πέφτουν, πρέπει να προχωρήσουμε σε καισαρική” κατά τη διάρκεια της εξέτασης; Ακόμα για την «επιτάχυνση» του τοκετού χρησιμοποιούνται εκτός νοσοκομείου φάρμακα που απαγορεύονται εντός νοσοκομείου, γιατί προκαλούν ταχυκαρδίες ή βραχυκαρδίες, που έχουν σχέση με την εγκεφαλική λειτουργία.
Η βιομηχανία των καισαρικών
“στην Ελλάδα γύρω στο 32% των γυναικών γεννάνε με καισαρική, ενώ ο μέσος όρος στα άλλα ευρωπαϊκά κράτη είναι 9-13%” μας ενημερώνει ο σύλλογος μαιών – μαιευτών. Εκτός από τις περιπτώσεις που υπάρχει πραγματικός κίνδυνος, κανείς δεν ενημερώνει το ζευγάρι για τις συνέπειες που έχει η καισαρική τόσο στη γυναίκα όσο και στο έμβρυο και μπορούν να το συνοδεύουν ακόμα και μετά την ενηλικίωση! (Προτείνουμε το βιβλιο του Oden Mitchel εκδόσεις ΡΕΩ για το θέμα). Κι εδώ αξίζει να αναφερθεί ότι μόνο στην Ελλάδα η απόφαση για καισαρική τομή μπορεί να ληφθεί μόνο από ένα γιατρό, ενώ στο εξωτερικό χρειάζεται να αποφασίσει ομάδα δυο – τριών επιστημόνων (ΣΜΜΕ).
Η γυναίκα αντιμετωπίζεται σαν αντικείμενο, το ίδιο και το νεογνό. Στόχος η μεγιστοποίηση του κέρδους, η ελαχιστοποίηση της απασχόλησης ανθρωπίνου δυναμικού, η αύξηση “παραγωγής”.
Γνωστός γυναικολόγος, που επιθυμεί να διατηρήσει την ανωνυμία του, καταγγέλλει προς «Το Βήμα» ότι για το αυξημένο ποσοστό των καισαρικών τομών στην Ελλάδα ευθύνονται και άλλοι λόγοι«πιο… ωφέλιμοι».
«Πολλοί επιλέγουν την καισαρική τομή προβάλλοντας κάποιο πρόβλημα υγείας της γυναίκας ή του παιδιού επειδή συνήθως διαρκεί λιγότερη ώρα από τον φυσιολογικό τοκετό. Η καισαρική τομή διαρκεί κατά μέσον όρο 20 λεπτά, ενώ ο φυσιολογικός τοκετός μπορεί να κρατήσει και ένα 24ωρο. Τη λύση αυτή επιλέγουν κυρίως γυναικολόγοι που συνεργάζονται με ιδιωτικά μαιευτήρια, καθώς δεν βρίσκονται όλες τις ώρες “μέσα”. Συνήθως πηγαίνουν όταν έχουν κάποιον τοκετό. Αν για παράδειγμα τους τύχει δύσκολος τοκετός, θα προτιμήσουν να κάνουν στη γυναίκα καισαρική τομή για να “τελειώσουν” γρηγορότερα. Επιπλέον μέσα στις τρεις ώρες που ενδέχεται να διαρκέσει ένας φυσιολογικός τοκετός μπορούν να κάνουν τρεις καισαρικές τομές. Αντιθέτως, στα κρατικά νοσοκομεία οι γιατροί είναι μισθωτοί και όχι συνεργάτες. Αυτό σημαίνει ότι βρίσκονται αρκετές ώρες στο νοσοκομείο. Δεν βιάζονται να φύγουν».
«Αλλοι γιατροί» συνεχίζει «υπολογίζουν την εγκυμοσύνη από την τελευταία περίοδο της γυναίκας και όχι από την ημέρα της σύλληψης. Αυτό έχει το εξής αποτέλεσμα: η γυναίκα φαίνεται ότι βρίσκεται στη 40ή εβδομάδα κυήσεως ενώ στην πραγματικότητα είναι στην 38η εβδομάδα. Ετσι ο γιατρός έχει το πλεονέκτημα να χειριστεί την υπόθεση όπως τον εξυπηρετεί. Στη συνέχεια μπορεί να κάνει ψεύτικη πρόκληση τοκετού (σ.σ.: η μήτρα της γυναίκας, καθώς είναι ανώριμη, δεν κάνει τις απαιτούμενες συσπάσεις) βάζοντας ενδεχομένως μικρότερη ποσότητα φαρμάκου και οδηγείται στην καισαρική τομή».
Ετσι επιτυγχάνεται και η έμμεση μείωση ανθρωπίνου δυναμικού εκτός από τους Γιατρούς που ούτως ή άλλως είναι “συμβεβλημένοι”. Οι επιστήμονες μαίες, που είναι πέντε χιλιάδες στην Ελλάδα, δεν αξιοποιούνται, ετεροαπασχολούνται, υποαπασχολούνται, περιθωριοποιούνται, παροπλίζονται. Κι ας έχουν τετράχρονες σπουδές, εμπειρία και το πτυχίο τους είναι ισότιμο με τα πτυχία των μαιών σ’ όλη την Ευρώπη.
Σε αντίθεση με τις Ελληνίδες, πολλές Βρετανίδες εξακολουθούν να γεννούν όπως οι πρόγονοί τους. Μάλιστα, η δεύτερη μεγαλύτερη ιδιωτική ασφαλιστική εταιρεία της Βρετανίας έπαψε να δικαιολογεί τις δαπάνες των καισαρικών τομών, αφενός διότι δεν μπορούσε να ελέγξει το ακριβές κόστος τους, αφετέρου για να συμβάλει στη μείωση του ποσοστού που υπολογίζεται ότι ανέρχεται στο 19%. Στην Ελλάδα το ποσοστό των καισαρικών τομών εκτιμάται ότι αγγίζει το 47,3%! Οπερ σημαίνει ότι οι μισοί τοκετοί στη χώρα μας γίνονται με αυτή τη μέθοδο. Παρ’ ότι το θέμα είχε θίξει ο πρώην υπουργός Υγείας κ. Αλ. Παπαδόπουλος μιλώντας στη Βουλή στις αρχές του 2001, προκαλώντας μεγάλο θόρυβο, η εικόνα δεν βελτιώθηκε στο ελάχιστο. Μάλλον το αντίθετο συνέβη… Τα παραπάνω στοιχεία προκύπτουν από έρευνα που δημοσιεύθηκε στην Ευρωπαϊκή Επιθεώρηση Δημόσιας Υγείας (European Journal of Public Health) τον περασμένο Μάιο. H έρευνα, η οποία βασίστηκε σε στοιχεία που συγκέντρωσαν οι συντάκτες της από δύο κρατικά και ένα ιδιωτικό μαιευτήριο της Ελλάδας, διενεργήθηκε από ομάδα επιστημόνων της London School of Economics (LSE), με επικεφαλής τον καθηγητή κ. H. Μόσιαλο.
Στην Ελλάδα δυστυχώς, πολλοί τομείς της ιδιωτικής δραστηριότητας με τεράστιους τζίρους είναι ανεξέλεγκτοι. Γεγονός που πολλαπλασιάζει την απληστία εις βάρος της δημόσιας υγείας ακόμα και των ανυπεράσπιστων παιδιών! Δείτε και την ολοκλήρωση της Βιομηχανίας Τοκετών όπως την περιγράφει ο ΣΜΜΕ στο Ριζοσπάστη παρουσιάζοντας τα “εναλλακτικά προϊόντα κερδοφορίας”:
Η ιδιωτικοποίηση της περιγεννητικής φροντίδας, τονίστηκε, κοστίζει πολλά δισεκατομμύρια, που βέβαια βγαίνουν από τις τσέπες των πολιτών, της ίδιας της ελληνικής οικογένειας: Στα δημόσια μαιευτήρια γεννάνε κατά 85% γυναίκες πρόσφυγες, ενώ τα ιδιωτικά, που έχουν εμφάνιση πολυτελών ξενοδοχείων, είναι πανάκριβα και πληρώνονται συνήθως με στερήσεις ή από κάποια ιδιωτική ασφάλιση, επειδή εργάζεται εκεί ο γιατρός που παρακολουθεί τη μητέρα. Η πολιτεία – υπογραμμίστηκε – δεν ενημερώνει πως ο τοκετός δεν είναι ασθένεια και δε χρειάζεται ολική νάρκωση…
- Ο μητρικός θηλασμός δεν προωθείται, αντίθετα στα νοσοκομεία ταΐζουν τα νεογέννητα με ζαχαρωμένο νερό και ξένο γάλα, με αποτέλεσμα να εθίζονται σ’ αυτά! Τεράστια ποσά ξοδεύονται για τη διαφήμιση του ξένου γάλακτος για τα νεογέννητα, παρότι απαγορεύεται στη χώρα μας και έξω χορηγείται μόνο με συνταγή γιατρού (που γράφει το λόγο για τον οποίο το παιδί δε θηλάζει). Γιατί το μητρικό γάλα είναι η καλύτερη και η πιο πλήρης τροφή και δε συγκρίνεται με αυτό των γαλακτοβιομηχανιών. Κι ενώ σε νοσοκομεία άλλων χωρών προωθείται ο μητρικός θηλασμός, εδώ δίνονται εξ αρχής λανθασμένες οδηγίες στις μητέρες και υποβαθμίζεται ο ρόλος της μαίας.
- Στη χώρα μας ενώ υπάρχουν μεγάλες ανάγκες και ελλείψεις, οι μαίες παροπλίζονται. Νεαρές μαίες έχουν αποσπαστεί σε νομαρχίες και γραφεία υπουργών. Σε δημόσια νοσοκομεία υπάρχουν μεγάλες ελλείψεις και δεν προσλαμβάνονται, ενώ στα ιδιωτικά μαιευτήρια, που δεν ελέγχονται, εκβιάζονται να δεχτούν πράγματα που δεν πρέπει.
- Στο μεταξύ στον τόπο μας κάνουν θραύση οι προκλητοί τοκετοί (συνήθως η φράση: «Ελάτε αύριο να σας ξεγεννήσουμε»), τα φάρμακα και η νάρκωση χρησιμοποιούνται κατά κόρο, οι γυναίκες δεν είναι ενημερωμένες για το τι πρέπει να προσέξουν. Είναι χαρακτηριστικό ότι 97% των γυναικών στη Γαλλία γεννάνε χωρίς να τις «κόψουν», ενώ το 98% στην Ελλάδα – αντίθετα – τις «κόβουν» όπως επισημάνθηκε.