Ήταν Αύγουστος μήνας περίπου 12 το βράδυ κι εγώ ήμουν ξαπλωμένος στο δωμάτιο μου και προσπαθούσα να μάθω του χαιρετισμούς της Παναγίας γιατί από τότε είχα μία μεγάλη αγάπη για τον θεό και την εκκλησία.
Είχα σβηστό το φως του δωματίου και αναμμένο μόνο το πορτατίφ και ένα καντήλι απέναντι από το κρεβάτι μου σε ένα εικονοστάσι.
Οι γονείς μου ήταν διακοπές και ο αδελφός μου είχε βγει με τους φίλους του. Ήμουν μόνος λοιπόν στο σπίτι.
Ξαφνικά ακούω να ανοίγει η κεντρική πόρτα του σπιτιού. Ήταν κλειδωμένη και δεν άκουσα κλειδιά. Απλά άνοιξε και έκλεισε. Χωρίς να προλάβω να σκεφτώ τίποτα ακούω να ανοίγει και δεύτερη πόρτα και να κλείνει. Δεν μπορώ να εξηγήσω καλά την διαρίθμηση του σπιτιού για να καταλάβετε καλά, αλλά η δεύτερη πόρτα που άνοιξε ήταν από το διπλανό δωμάτιο με το δικό μου.
Φοβήθηκα πολύ αλλά μέσα σε δευτερόλεπτα ακούω να ανοίγει και η πόρτα του δικού μου δωματίου και βλέπω να μπαίνει μέσα μία τεράστια μαύρη σκιά σαν πυκνός καπνός 3 μέτρα ψηλός.
Πάγωσε το αίμα μου στις φλέβες μου. Δεν έχω νοιώσει έτσι από τότε. Τόσο φόβο δεν μπορώ να τον περιγράψω. Έκλεισα τα μάτια μου και άρχισα να λέω το πάτερ ημών.
Η σκιά ήρθε πάνω από το κρεβάτι μου και χτύπησε το κρεβάτι με δύναμη. Μετά πήγε στο τραπέζι που είχα για γραφείο και άρχισε να το κοπανάει πάνω κάτω. Ήρθε ξανά πάνω μου και χτύπησε το κρεβάτι μου από την κάτω μεριά του. Πήγε στην συνέχεια στους διακόπτες για το φως και άρχισε να τους γρατζουνάει αλλά δεν τους άναβε. Σαν να έπαιζε μαζί τους και εγώ το άκουγα παγωμένος από τον φόβο.
Στην συνέχεια χτύπησε μία δυνατή την ντουλάπα που ήταν δεξιά από το κρεβάτι μου και άκουσα την πόρτα μου να ανοίγει και να κλείνει με πολύ δύναμη, μετά την δεύτερη πόρτα να ανοίγει και να κλείνει και τέλος την κεντρική πόρτα να ανοίγει και να κλείνει με δύναμη.
Πρέπει να πέρασε πάνω από ώρα μέχρι να συνέλθω και να βρω την δύναμη να σηκωθώ και να ανάψω το φως τους δωματίου για να νοιώσω ασφαλής.
Μετά από αρκετή ώρα άκουσα κλειδιά και άκουσα τον αδερφό μου να ξεκλειδώνει την κεντρική πόρτα για αν μπει στο σπίτι. Τότε ένοιωσα πραγματική ασφάλεια και ηρέμησα λίγο.
Όλη την υπόλοιπη εβδομάδα δεν έκλεισα μάτι από τον φόβο μου. Κοιμόμουν μόλις ξημέρωνε μέχρι το μεσημέρι.
Δεν ξέρω αν σας έδωσα να καταλάβετε όλο τον τρόμο που ένοιωσα αλλά εγώ ακόμη και τώρα ανατριχιάζω μόλις το σκεφτώ. Είμαι απόλυτα σίγουρος πως αυτή η σκιά ήταν ο διάβολος ή κάποιος δαίμονας αλλά δεν ξέρω τον λόγο που μου έκανε επίσκεψη.
Να είστε όλοι καλά και να πιστεύετε στον Χριστό μας γιατί είναι η μόνη αλήθεια.
Α.Δ Λάρισα
.png "English"){kind=small}
