Κυριακή 5 Φεβρουαρίου 2012

Ξεσηκωθείτε. Όλοι! Mπορούμε!


Από την πρώτη στιγμή που ανοίγουμε τα μάτια μας, από την πρώτη στιγμή που αρχίζουμε να
αντιλαμβανόμαστε τι ακριβώς συμβαίνει γύρω μας και σε τι κόσμο έχουμε έρθει, δημιουργείται μια πάλη.



Μια αέναη μάχη μεταξύ του δικού μας καλού και του δικού μας κακού που σταδιακά θα μας οδηγήσει στην αδιαφορία και την αποξένωση.

Γιατί;
Γιατί δεν θέλουμε να δούμε τι συμβαίνει γύρω μας.
Γιατί θέλουμε αυτή η ενοχλητική φωνή στο μυαλό μας (η συνείδηση) να σωπάσει.
Γιατί μέρα με τη μέρα, μαθαίνουμε να βλέπουμε ειδήσεις τρώγοντας το νέο τσήζμπουργκερ με τα δύο
τυριά, και την γλυκόξινη σος, την ώρα που διαμελισμένα πτώματα κάνουν παρέλαση μέσα από εικόνες, μέσα στο ίδιο μας το σαλόνι.

Αλλά δεν συμβαίνει σε μας..

Και τώρα, βλέπουμε ανθρώπους στην πατρίδα μας να πεθαίνουν της πείνας βλέπουμε πενταμελής οικογένεια να ζει σε σπηλιά και απλώς αποστρέφουμε το βλέμμα μας, αλλάζουμε σελίδα στον browser μας, κατεβάζουμε το καινούριο άλμπουμ της Βίσση στο ολοκαίνουριο i-Pad μας, και κάνουμε εκκαθάριση ιστορικού στον εγκέφαλο μας.

Γιατί;
Γιατί δεν συμβαίνουν σε μας
Δεν ευθυνόμαστε εμείς για αυτό..

Βλέπεις έχουμε πρόχειρη την ατάκα περί των (πράγματι ελεεινών) πολιτικών, που ρήμαξαν τη χώρα
επί δεκαετίες, και δεν άφησαν τίποτα όρθιο.

Στέκει.
Εσύ όμως; Που ζούσες;

Το γεγονός πως έχεις ένα λάπτοπ και μας διαβάζεις, σημαίνει πως ακόμα δεν ήρθε η ώρα μηδέν για
σένα, και πιθανότατα κρυμμένος κάτω από το ζεστό πάπλωμα της άνεσης, της καλής δουλειάς του
μπαμπά, ακόμα και της σκληρής δουλειάς που έχεις κάνει εδώ και πολλά χρόνια, έμενες αμέτοχος
στο ρήμαγμα. Κι όχι μόνο εσύ! Μπορεί κι εγώ.

Τώρα όμως έφτασε η ώρα.
Έφτασε η ώρα να βγούμε όλοι εκεί έξω και να τους δείξουμε πως δεν θα αφήσουμε κανέναν
άνθρωπο που έχει λύσει τα οικονομικά προβλήματα των δισέγγονών του να παίρνει αποφάσεις για
έναν λαό που η πλειοψηφία του βλέπει ασπρόμαυρα όνειρα για να μην πληρώσει χαράτσι.

Ήρθε η ώρα να βγούμε στους δρόμους για να αναλάβουμε τις τύχες του κράτους μας οι ίδιοι,
και να έχουμε εμείς το μερίδιο της αποτυχίας και της επιτυχίας που μας αναλογεί.

Αλλά τουλάχιστον να ξέρουμε πως παλέψαμε.
Ήρθε η ώρα να δώσουμε ένα μάθημα σε αυτούς που ανέλαβαν να λύσουν το πρόβλημα της πείνας
και της φτώχειας, ενώ κατ ουσίαν δεν έχουν πεινάσει ποτέ.

Ήρθε η ώρα να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας.

Ξεσηκωθείτε. Όλοι.

Μπορούμε.


Αν σου άρεσε το άρθρο κάνε LIKE και μοιράσου το με τους φίλους σου

Δείτε Επίσης