Ξέρω πως κάνει κακό στην υγεία μου αλλά το δέχτηκα..'Οπως λοιπόν του έκανα τη χάρη και το κάπνισα(που εγώ δεν έπινα,εγώ δεν κάπνιζα) μου προτείνει να σηκωθώ απ'το κρεβάτι και να κοιτάξω σ'αυτό το παραθύρι που έβγαινες το πρωί.Το έκανα!Βλέπω τη νύχτα που απλώθηκε παντού κ'ειν το τραγούδι τ'ουρανού και κάνω στον εαυτό μου μία ερώτηση.."Σ'αγαπάει όπως εγώ?" Δεν πήρα απάντηση αλλά απ'το βλέμμα του κατάλαβα πως δεν ήταν ικανοποιημένος.Σκέφτηκα λοιπόν να κάνω στη ζωή μου απογραφή...και μετά δε μιλάμε πολύ και ξανακάθισα στο κρεβάτι που κάθε βράδυ με ρωτάει "που΄χει πάει,που΄χει πάει?" Δεν ξέρω όμως τι να απαντήσω γιατί έφυγε και δεν μου είπε τίποτα,έτσι,ανύποπτα,ανύποπτα.Ξαφνικά κοίταξα την ώρα και είδα ότι πήγε 12 "και ούτε ένα τηλεφώνημα δεν έκανε",σκέφτηκα."Μα δεν πειράζει,δεν πειράζει,δεν πειράζει,έτσι είναι όταν η καρδιά δρόμο αλλάζει" λέω και ηρεμώ.Είπα λοιπόν να ξαπλώσω μήπως και κοιμηθώ και όπως γυρίζω το κεφάλι τι να δω?Το σχήμα του κορμιού σου στο κρεβάτι μου έχει μείνει οπότε λέω να κοιμηθώ στο πάτωμα."Ααααχ...μου΄φαγες όλα τα δαχτυλίδια και μ'έχεις και κοιμάμαι στα σανίδια" είπα από μέσα μου αλλά τι να πεις.εσύ δεν έχεις καρδιά αλλιώς δεν θα μάφηνες μια νύχτα ξαφνικά.Αχάριστη κι αλήτισσα εγώ για πάρτη σου είχα κάνει όλα τα λεφτά λουλούδια..Ήθελες μπουζούκια?Σου΄λεγα πάμε!Ήθελες μπαράκια?Σου΄λεγα "πάμε,όσα έχω να τα φάμε,ναι,πες μου και πάμε!Αλλά εσύ δεν εκτίμησες τίποτα και έτσι φτάσαμε ως εδώ,να λες αντίο αντί να λες ευχαριστώ.Αν μου τηλεφωνούσες ξέρεις τι θα σου έλεγα?Ξέρεις τι θα μπορούσα να κάνω εγώ για σένα?Ε?Για σένα θα μπορούσα στο απόσπασμα να πάω και να χαμογελάω σαν να΄τανε γιορτή.Για σένα θα μπορούσα τις φλέβες μου να σκίσω και το αίμα μου ν'αφήσω να τρέξει σαν νερό.Και πολλά άλλα..μα δε χτυπάει το τηλέφωνο,με πνίγει το παράπονο.Θυμάσαι τότε που είχα έρθει στην αγορά του Αλ χαλίλι?Εκεί που πουλούσαν τα δυο σου χείλη 2 περιουσίες κι΄άλλη μια?Κι εγώ έδωσα 4,πλήρωσα όσο-όσο για να μου κάνουν μία μελανιά?Με ένα γλυκό σου φιλί με είχες στείλει,η αλήθεια είναι ότι έχεις μεγάλο ταλέντο στα χείλη...Αλλά εσύ φεύγεις και μ'αφήνεις ν'απομείνω μόνος μου γιατί είσαι τρελή!Και εγώ πηγαίνω με χίλια...γιατί??Μου σπας τα νεύρα,είσαι μια τρελή,ψυχρή κι εγώ ξενερώνω πολύ!Και κάπως έτσι η νύχτα αυτή με βρίσκει να σε βρίζω,να πίνω,να μεθάω,να καπνίζω και με πιάνουν τα κλάμματα που είμαι μόνος χαράματα.Αλλά μετά απ'οσα έγιναν μεταξύ μας λέω στον εαυτό μου "ωωχ μωρέ..καλύτερα οι δυό μας και άντε παρ'τον δρόμο που σου πρέπει...τον αγύριστο!!!
Γραμμένο σε μια στιγμή τρέλας της....ΑΣΤΡΑΠΗΣ!!!!!
http://astrapinews.blogspot.com/
.png "English"){kind=small}
